Τα Νέα Παλάτια είναι μια κωμόπολη που ιδρύθηκε το 1923 από Μικρασιάτες πρόσφυγες, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εκεί κατόπιν του μεγάλου διωγμού και της Μικρασιατικής Καταστροφής του1922. Οι Παλατιανοί κατάγονται από to χωριό "Παλάτια" που βρίσκεται στην νήσο Προκόννησο ή Μαρμαρά της Προποντίδας, Η ιστορία των Παλατίων και του Μαρμαρά χάνεται στα βάθη των αιώνων. Το νησί κατοικήθηκε από πολύ νωρίς και ανέδειξε σπουδαίες φυσιογνωμίες όπως ο Αριστέας, ο Βίων, ο Διήοχος και ο Μέναιχμος ενώ ήταν παραδοσιακός σύμμαχος των Αθηναίων. 

Ο Μαρμαράς πήρε το όνομα του από τα λατομεία μαρμάρου, που λειτουργούν ακόμη και σήμερα και βγάζουν υλικό κορυφαίας ποιότητας. Από το νησί έφεραν αργότερα οι Παλατιανοί το μάρμαρο που χρειάστηκε ο ναός του Αγίου Γεωργίου, πολιούχου του χωριού. Στην κορυφαία ποιότητα μαρμάρου ίσως οφείλεται και η εκτίμηση που έτρεφαν οι Ρωμαίου για το νησί στο οποίο είχαν παραχωρήσει αυτονομία για πολλά χρόνια.

Στο Βυζάντιο, ο Μαρμαράς έγινε γνωστός και ως τόπος εκούσιας ή ακούσιας εξορίας πολλών προσωπικοτήτων που δεν ήταν αρεστές στην αυλή του βασιλέα. Η Οθωμανική περίοδος υπήρξε δύσκολη για του Παλατιανούς, αργότερα όμως, κυρίως με την εφαρμογή της Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) το νησί αναπτύσσεται ξανά, τόσο εμπορικά όσο και πνευματικά.

Ωστόσο, η ιστορία επιφύλαξε και για τους Παλατιανούς όπως και για όλους τους Έλληνες της Ανατολής μελανές σελίδες. Το κίνημα τον Νεότουρκων, την επαύριο της συντριβής των Οθομανών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, έθεσε σε εφαρμογή το εθνικιστικό σχέδιο εκτουρκισμού του κράτους και βίαου διωγμό ή εκκαθάρισης των αλλοεθνών πληθυσμών. Οι Παλατιανοί αναγκάστηκαν να φύγουν από το χωριό τους το 1915 για τα τάγματα εργασίας, τα λεγόμενα "Αμελέ Ταμπουρού". Όσοι κατάφεραν να επιστρέψουν το 1919, όταν ο ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στη Σμύρνη είχαν μόνο βραχύβια ευτυχία. Η πτώση του μετώπου το 1922 και η Μικρασιατική Καταστροφή εκτόπισε τους Παλατιανούς από τις πατρώες εστίες τους.

Με μια μικρή στάση στη Χαλκίδα, οδηγήθηκαν στη σημερινή τους θέση ιδρύοντας τα "Νέα Παλάτια". Οι παλιοί θυμούνται ακόμη τις περιγραφές των πρώτων προσφύγων, οι οποίοι καταπλέοντας στον Ευβοϊκό, ψάχνοντας έναν τόπο για να ξεμπαρκάρουν, είδαν το φυσικό λιμάνι της περιοχής και τους θύμισε το χωριό τους. Έτσι επέλεξαν τη νέα τους πατρίδα.

Η αναπαράσταση του ερχομού διοργανώνεται συχνά από τον δραστήριο Πνευματικό και Πολιτιστικό Όμιλο Νέων Παλατίων. 

Σήμερα, η περιοχή προσφέρει μια ποικιλία επιλογών για τον επισκέπτη, κολύμπι, θαλάσσια σπορ, φαγητό στα ουζερί και στις ταβέρνες καθώς και ποτό στα διάφορα καφέ και μπαρ.

Στα διοικητικά όρια των Παλατιών συμπεριλαμβάνονται οι οικισμός Αγίου Κωνσταντίνου και Νέα Πολιτεία στα σύνορα με τη Σκάλα. Αρχαιολογικά ευρήματα υποδεικνύουν την κατοίκηση της περιοχής από τη μεσοελλαδική περίοδο.

Πηγή: Πολυχρόνης Μ., "Αριστέας, ο εκ των Παλατίων", Προκόννησος, Νέα Παλάτια 2006