Στους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες διάφορες φυλές βαρβάρων κατέκλυσαν ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη αφήνοντας στο διάβα τους καταστροφές και ερείπια. Το 267 μ.Χ. Αθήνα και Αττική πέρασαν δύσκολες στιγμές καθώς μία στρατιά Ερούλων (πιθανόν γερμανικής καταγωγής) έφτασε με πεντακόσια πλοία στον Πειραιά και αφού αποβιβάστηκε εκεί άρχισε να λεηλατεί το λιμάνι και όλες τις γύρω περιοχές. Από τη μανία τους δεν γλίτωσε σπιθαμή γης παρά μόνο η Ακρόπολη, που σώθηκε χάρη στο τείχος που την προστάτευε. Σύμφωνα με μία διήγηση, την ώρα που οι βάρβαροι ετοιμάζονταν να κάψουν ένα σωρό πολύτιμα χειρόγραφα για να ζεσταθούν, κάποιος γηραιός αρχηγός τους προσπάθησε να τους αποτρέψει λέγοντας ότι έπρεπε να αφήσουν τα χειρόγραφα στους Αθηναίους γιατί όσοι ασχολούνταν με τα γράμματα ήταν άνθρωποι ακίνδυνοι. Όμως ο γέρος διαψεύσθηκε πολύ γρήγορα αφού αυτός που κατάφερε τελικά να αναχαίτιση τούτα τα άγρια στίφη ήταν ακριβώς ένας άνθρωπος των γραμμάτων, ο ιστορικός Πόμπλιος Ερρένιος Δέξιππος, γνωστός για τη ρητορική του δεινότητα και τη μεγάλη του μόρφωση. Ο Δέξιππος ενθουσίασε με τους πύρινους λόγους του τους Αθηναίους και αφού οργάνωσε ένα στρατιωτικό σώμα δύο χιλιάδων ανδρών τέθηκε επικεφαλής τους και συγκρούσθηκε με τους επιδρομείς στην περιοχή της Κηφισιάς υποχρεώνοντάς τους σε άτακτη φυγή. Για την επιτυχία του αυτή οι Αθηναίοι τον τίμησαν με ανδριάντα και τον εξέλεξαν άρχοντα-βασιλιά και αγωνοθέτη στα Μεγάλα Παναθήναια. Ο Δέξιππος φρόντισε να καταγράψει την επιδρομή των Ερούλων στο έργο του Σκυθικά και έτσι διασώθηκαν για τους μεταγενέστερους αρκετές πληροφορίες σχετικά με τις δύσκολες ώρες που πέρασε η Αττική. Στα χρόνια του Βυζαντίου η Αθήνα και τα περίχωρά της παρέμειναν σχεδόν στην αφάνεια. Ήταν μάλιστα για τους Βυζαντινούς τόσο δευτερεύουσα η σημασία της πάλαι ποτέ ένδοξης Αθήνας ώστε ελάχιστοι ηγεμόνες τους ενδιαφέρθηκαν να την επισκεφθούν. Ανάμεσα σε τούτες τις λιγοστές εξαιρέσεις ήταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης (355 μ.Χ.), ο λάτρης του αρχαιοελληνικού πολιτισμού που έμεινε στην Ιστορία των Μεσαιωνικών Χρόνων σαν μία από τις πιο αμφιλεγόμενες μορφές. Αιώνες αργότερα, και συγκεκριμένα στα 1018, θα την επισκεπτόταν ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος, ο μέγιστος των αυτοκρατόρων της Μακεδονικής Δυναστείας. Σκοπός του ήταν να γνωρίσει τις αρχαιότητες αλλά πάνω απ’όλα να προσκυνήσει την Παναγία την Αθηνιώτισσα. Και -όπως γράφει ο ιστορικός Κεδρηνός- «αφού ευχαρίστησε ο Βασίλειος τη Θεοτόκο για τη νίκη του επί των Βουλγάρων, και πρόσφερε αναθήματα λαμπρά στο ναό Της, αναχώρησε από την πόλη των φιλοσόφων». Αυτά μόνο αναφέρει η Ιστορία για τούτη την επίσκεψη του ηγεμόνα, γεγονός που, αν μη τι άλλο, δείχνει την υποδεέστερη μοίρα στην οποία είχε περιέλθει το πάλαι ποτέ τρισένδοξο πνευματικό κέντρο της Οικουμένης. Μετά την πτώση της Βασιλεύουσας (1453) οι Τούρκοι κινήθηκαν προς κάθε κατεύθυνση για να κυριέψουν ό,τι είχε απομείνει από το ρημαγμένο Βυζάντιο. Είναι τότε που ο Μωάμεθ έδωσε εντολή στον Ομάρ, τον διοικητή της Θεσσαλίας, να καταλάβει την Αθήνα και τις γύρω περιοχές. Στενάζε η ύπαιθρος της Αττικής καθώς τη διέσχιζαν τα τουρκικά στρατεύματα αλλά στην Αθήνα ο Ομάρ εμφανίστηκε σαν απελευθερωτής των κατοίκων της από τον ζυγό του τελευταίου της φλωρεντίνου δυνάστη, του Φράγκο Ατζαγιόλη (1456). Δύο χρόνια αργότερα οι Αθηναίοι υποδέχτηκαν τον ίδιο τον Μωάμεθ. Σεπτέμβριο του 1458 έφθασε ο Πορθητής για να δει και να θαυμάσει τους θησαυρούς της Αθήνας. Μία παράδοση λέει ότι τα κλειδιά της πόλης του τα παρέδωσε ο τότε σημαντικότερος των Αθηναίων, ο ηγούμενος της μονής της Καισαριανής, επειδή ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Νικόλαος είχε εγκαταλείψει την έδρα του και είχε καταφύγει στην Τήνο. Διαλλακτικός ο Μωάμεθ απέναντι στους κατοίκους της Αθήνας τους πρόσφερε διοικητικά προνόμια και παραχώρησε φορολογικές απαλλαγές στις αρχοντικές οικογένειες που αποτελούσαν τη δημογεροντία του τόπου. Το 1460 ο Μωάμεθ, επιστρέφοντας από τον Μοριά, θα επισκεφτεί για δεύτερη και τελευταία φορά την Αθήνα. Τώρα όμως δεν θα είναι τόσο φιλικός όσο την πρώτη γιατί τον έχουν πληροφορήσει ότι ορισμένοι αμετανόητοι Αθηναίοι προσπαθούσαν να συνεργαστούν με τον έκπτωτο Ατζαγιόλη, που ζούσε τότε στην Βοιωτία, για να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό. Ο Πορθητής δεν θα προκαλέσει κάποια καταστροφή στην Αθήνα αλλά για παραδειγματισμό θα πάρει μαζί του ομήρους στην Κωνσταντινούπολη δέκα προεστούς. Στο μεταξύ οι στρατιώτες του Ομάρ και κάποιοι Τούρκοι αξιωματούχοι οργάνωναν στην έρημη και καταπράσινη ύπαιθρο τα τσιφλίκια τους. Έτσι γνώρισε για τα καλά η Αττική Γη την κατοχή των Τούρκων. Σύμφωνα με μαρτυρίες –σε χρόνους που δεν προσδιορίζονται ακριβώς- διέμενε στην Κηφισιά και ένας Τούρκος διοικητής της Αθήνας που είχε κτίσει το πύργο του στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Μάλιστα στην μετέπειτα Πλατεία Πλατάνου οι Τούρκοι είχαν οικοδομήσει ένα τζαμί που μετά την απελευθέρωση έγινε αστυνομικός σταθμός και στη συνέχεια κατεδαφίστηκε για να μεγαλώσει η πλατεία. Μία αρκετά κατατοπιστική περιγραφή της Κηφισιάς της Τουρκοκρατίας βρίσκουμε στο Οδοιπορικό του τούρκου περιηγητή Εβλιγιά Τσελεμπή (1611-1681), ο οποίος κατέγραψε τις ταξειδιωτικές του εντυπώσεις σε ένα πολύτομο χρονικό και θεωρείται επάξια ένας από τους μεγαλύτερους περιηγητές-συγγραφείς της εποχής του.

Σύντομα Κοντά Σας

Χρήσιμα Τηλέφωνα

'Αμεση Δράση :	100
Τουριστική Αστυνομία :	171
Λιμενική Αστυνομία :	108
Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού :	171
Δασική Υπηρεσία :	191
'Αμεση Βοήθεια (ΕΚΑΒ) :	166
Υπηρεσία Εξυπηρέτησης του Πολίτη :	1502
Συνήγορος του Πολίτη :	210-7289600
Έθνικός Οργανισμός Πρόνοιας :	197
Γενική Γραμματεία Καταναλωτή :	1520
Ινστιτούτο Καταναλωτών :	11721
Το Χαμόγελο του Παιδιού :	1056
Κέντρο Δηλητηριάσεων :	210-7793777
Κέντρο Αιμοδοσίας :	210-5236571
Γραμμή Ζωής - Ψυχικής Υγιεινής :	175
ΟΚΑΝΑ :	210-8898200
Ανοιχτή Γραμμή για το AIDS :	210-7222222
ΙΚΑ - Ραντεβού :	184
Εφημερεύοντα Νοσοκομεία - Φαρμακεία :	1434
ΕΥΔΑΠ : 1022 ΔΕΗ : 1050 ΟΤΕ :	121
ΟΣΕ : 1110 Δρομολόγια :	1440
Δελτίο Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης :	1448
Χρηματιστήριο : 1424	1424
Πρόγραμμα Θεάτρου και Κινηματογράφου :	1422
Αποτελέσματα Παιχνιδιών ΟΠΑΠ :	1444
Αποτελέσματα "ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ" :	1400
Ιππόδρομος - Λαχεία :	1445