Ο Δήμος Ιλίου είναι ένας από τους 9 Δήμους της Δυτικής Αθήνας, ο δεύτερος σε μέγεθος και πληθυσμό. Συνορεύει ανατολικά με τους Αγ. Αναργύρους, νότια με το Περιστέρι, δυτικά με την Πετρούπολη και βόρεια με το Καματερό. Η δημογραφική του εξέλιξη παρουσιάζει αλματώδη άνοδο τα τελευταία χρόνια και είναι από τους Δήμους εκείνους που δέχτηκαν το μεγάλο κύμα εσωτερικής μετανάστευσης τις δεκαετίες του '50 και του '60. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 1951, ο Δήμος Ιλίου είχε 5460 κατοίκους. Το 1961 σχεδόν εξαπλασιάστηκε και έφθασε τους 31810, το 1971 είχε 56127 κατοίκους ενώ δέκα χρόνια αργότερα, το 1981, 72427. Η απογραφή του 1991 έδειξε 78029 κατοίκους. Ο πραγματικός του πληθυσμός ξεπερνά σήμερα τους 117 χιλιάδες κατοίκους. Η οικονομική δραστηριότητα της περιοχής φέρει έντονα τα χαρακτηριστικά των Δήμων της Δυτικής Αθήνας, μικρό μέγεθος βιομηχανιών - βιοτεχνιών, με μέσο όρο απασχολούμενων 3 άτομα, ανεπτυγμένο το μεταποιητικό τομέα και τον τομέα του εμπορίου, με πολλές μικρές επιχειρήσεις και μέσο όρο απασχόλησης δύο άτομα. Το 24% του εργατικού δυναμικού της περιοχής αποτελείται από μισθωτούς και το υπόλοιπο 76% από εργοδότες και αυτοαπασχολούμενους. Ο Δήμος Ιλίου έχει συνολική έκταση 900 Ηα, διαχωρίζεται οικιστικά σε 7 συνοικίες και 19 γειτονιές, ενώ το κέντρο του αποτελεί είσοδο - έξοδο των βορειοδυτικών Δήμων του Λεκανοπεδίου από και προς τη Δυτική Αθήνα. Η πόλη επανέκτησε το όνομα ΙΛΙΟΝ από το 1994 (έως τότε έφερε το όνομα Λιόσια) όταν το Δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να επαναφέρει την ονομασία ΙΛΙΟΝ που είχε ο οικισμός στα μέσα του περασμένου αιώνα. Αναζητώντας τις ιστορικές ρίζες του, ο Δήμος ξεκίνησε από τις αρχές του 1993 μακρά διαδικασία διαλόγου με τους κατοίκους και τους φορείς. Όλες οι προτάσεις είχαν κοινό σημείο αναφοράς την αποκατάσταση του πραγματικού ονόματος του Δήμου με βάση τα αδιάσειστα στοιχεία που προέκυψαν από την ιστορική έρευνα. Τα στοιχεία αυτά αποτυπώνονται αναλυτικά στο βιβλίο

Χρήσιμα Τηλέφωνα