Οι γεύσεις και τ?αρώματα της ιστορικής περιοχής Πέραν της Κωνσταντινούπολης, είναι ζωντανές στη μνήμη όσων έζησαν ή επισκέφθηκαν την Πόλη.
Σεβόμενοι την παράδοση αυτή φροντίσαμε και αξιοποιήσαμε με τον καλύτερο τρόπο τη γαστρονομική κληρονομιά της Πόλης, μεταλαμπαδεύοντας τη μοναδικότητα και τον πλούτο της παραδοσιακής αυτής κουζίνας στο ομώνυμο εστιατόριο στην Αθήνα ? ένα εστιατόριο που αποτέλεσε πρότυπο για τα εστιατόρια της ανερχόμενης αυτής κουζίνας.
Σαν μια παλιά γκραβούρα το Πέραν ζωντανεύει τις αισθήσεις μας με εικόνες, γεύσεις, μουσικές και μυρωδιές αυθεντικότητας και νοσταλγίας.
Η μουσική σκηνή του Πέραν φιλοξενεί αξιόλογους καλλιτέχνες που διασώζουν τη μουσική κληρονομιά της Πόλης - μια μουσική κληρονομιά με επιρροές από όλη τη Μεσόγειο, την Ανατολή και την Ευρώπη, αλλά... αυτό εξάλλου δεν είναι και η πολίτικη κουζίνα, o γαστρονομικός συγκερασμός Ανατολής και Δύσης;
Σας περιμένουμε κάθε βράδυ, το Σάββατο και την Κυριακή είμαστε ανοιχτά και το μεσημέρι, τόσο για τις επαγγελματικές σας συνεστιάσεις, όσο και για τις προσωπικές σας εξόδους.

Μεζεδοπωλείο - Πολίτικη Κουζίνα

Σουβλάκι - Κεμπάπ από το 1961
Γεύσεις απ' την Πόλη
Επιστροφή στις γνήσιες, αυθεντικές αξίες...
Αυθεντικό Πολίτικο κεμπάπ - Γιαουρτλου κεμπαπ.
Τα κρέατά και τα κοτόπουλα που χρησιμοποιούμε είναι ολόφρεσκα και κόβονται καθημερινά στο κατάστημά μας!
Οι Σαλάτες είναι φρέσκες και κόβονται την στιγμή που σερβίρονται!
Περιοχές που εξυπηρετούνται : Βάρη - Βάρκιζα - Βούλα - Βουλιαγμένη - Καβούρι - Κίτσι.
Διατίθεται αίθουσα για εκδηλώσεις έως 120 άτομα!

Μπερεκέτι λοιπόν...που σημαίνει αφθονία, μπερεκέτι η σοδειά, μπερεκέτι η ψαριά και ου το καθεξής...μόνο που στο εξής...όταν λέμε μπερεκέτι θα εννοούμε τον σταθμό. Αυτόν της Καλλιθέας, με τα τραίνα πάνω κάτω και τον κόσμο μέσα κ έξω από αυτά.
Και πως έφτασαν τα μπερεκέτια στον σταθμό; Από πού ήρθαν; Ε..να...από λίγο παρακάτω...Ένας πατέρας (ζαχρετζήγιαννης με τ όνομα...) ρυζέμπορος από την Καππαδοκία, αργότερα χονδρέμπορος όσπριων στον Κεράτιο, μια κυρία Θάλεια η μάνα να φτιάχνει ατελείωτα πιλάφια σε πρίγκιπο και τζιχανγκίρη, γραδάροντας τα βούτυρα και τις φωτιές, κάτι κιοφτέδες στην γκαζιέρα, σκέτο ταξίδι αναψυχής και μια γιαγιά Αναστασία (τουρκόφωνη απο την Μουταλάσκη Καισαρείας) να ευλογεί με τα δαμάσκηνα το ρύζι...
Κι αργότερα, εδώ στό Φάληρο, ο Γιώργης ο Πικούνης (μισός Χιώτης, μισός Καραμανλής) με το Πολίτικο μαγέρικο (το 7ον του Βυζαντίου) κράτησε ζωντανή την μελωδία... Καλά τα λύκεια και τα σχολειά, αλλά τα παιδιά μας εκεί μάθανε να τρώνε παστουρμά...
Και ύστερα ήρθαν τα ανάποδα... Είναι λέει η κρίση ? μαθημένα τα βουνά στα χιόνια - καλώς λοιπόν να ορίσει...Θα βρούμε εμείς την λύση...
Κι ήρθαν από κοντά άγγελοι κι αρχάγγελλοι. Πρώτος και καλύτερος ο Αλέκος ο Ουζμπέκος, ο Τάσος ο Ηλιάδης καθάριο Πολιτάκι, ο Νίκος ο αρχιτέκτονας βέρος Αθηναίος... και άλλοι...και άλλοι...
Κι έτσι το μπουλούκι έπιασε στεριά...Μ' ένα πολίτικο ταχυφαγείο στης Καλλιθέας την μεριά.
Πιλάφια λοιπόν όλων των ειδών...πλιγούρια, πανωπίλαφα, δίνουν το παρόν, με τον πολίτικο κιοφτέ να λέει «δικό μου το κομμάτι». Την αυλή του 'πριγκηπάτου' κλείνουν τα μπουρέκια από γιουφκά που λιώνουνε στο στόμα, τα λαχματζούν, τα ιτσλί κιοφτέ και οι χειροποίητοι ντολμάδες γιαλαντζί που τρώγονται - άκου να δεις - και για πρωινό ακόμα...
Και τι θα μας γλυκάνει; Έτσι με τα μπαχάρια στο μυαλό θα βγούμε στου δρόμου το μαγγάνι; Έτσι θα σας αφήκουμε βρε αδερφέ;
Κάτι χουρμάδες, κάτι χαλβάδες, κάτι σεκέρ παρέ...Ας τα Πολίτικα! Το κιουνεφέ θα το'χεις; Για να δούμε...έτσι κι αλλιώς έχουμε πολλά να δούμε...
Καλή όρεξη...
Στη κουζίνα μας δεν μπαίνουν κατεψυγμένα προϊόντα, όλα γίνονται
στο χέρι από φρέσκα υλικά.